به نقل از «ایسنا»

یک موسیقیدان مشهور شوید؛ فقط با ۶۰ دلار!

تاریخ انتشار: ۲۹ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۳۰۶۹۹

این روزها همه «گلوبال موزیک اواردز» برنده می‌شوند؛ شما چطور؟ این روزها تقریبا همه مدعی هستند که از یک فستیوال معتبر جهانی موسیقی مدال طلا، نقره و یا برنز گرفته‌اند و رسانه‌ها نیز به بازنشر این خبر اقدام می‌کنند؛ اما آیا واقعا این یک جایزه معتبر جهانی است؟

به گزارش ایسنا، حضور در رویدادهای جهانی برای اهالی موسیقی یک امتیاز محسوب می‌شود و خیلی از هنرمندان این عرصه تمایل دارند، خود را در عرصه‌های بین‌المللی بیازمایند تا ببیند، دقیقا کجای این صحنه عریض و طویل ایستاده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«گلوبال موزیک اواردز» یکی از رویدادهایی است کی طی چند سال اخیر، موزیسین‌های جوان ایرانی تمایل زیادی از خود نشان داده‌اند که در آن شرکت کنند؛ رویدادی بین‌المللی که اتفاقا خیلی با ایرانی‌ها مهربان است و به آنها مدال می‌دهد و آثارشان را در فهرست آثار برتر وب‌سایت خود قرار می‌دهد؛ اما جایزه گلوبال دقیقا چیست و چه اهمیتی در دنیای موسیقی دارد؟

«گلوبال موزیک اواردز» چیست و از کجا آمده است؟

«گلوبال موزیک اواردز» یک مسابقه موسیقی است که از سال ۲۰۱۱ کار خود را آغاز کرده است. این رویداد می‌خواهد به فعالیت موزیسین‌های با استعداد مشروعیت ببخشد و به گفته خودش می‌خواهد آثار آنها را بر مبنای شایستگی بسنجد؛‌ نه بر مبنای اینکه چقدر فروش داشته و یا چند بار شنیده شده است.

اینکه یک رویداد هنری چقدر اعتبار داشته باشد به میزان اعتبار هنرمندان شرکت‌کننده و همچنین به میزان شناخته شده بودن این جشنواره در نهادهای بین‌المللی بستگی دارد.

اما به نظر می‌رسد که «گلوبال موزیک اواردز» فعلا دارای اعتبار جهانی خاصی نیست و صرفا یک مکانیزم تجاری محسوب می‌شود که بین هنرمندان جوان جایزه پخش می‌کند. این رویداد در هر دوره به صدها نفر جایزه می‌دهد و موجبات خرسندی هنرمندان را فراهم می‌آورد.

چگونه در «گلوبال موزیک اواردز» برنده جایزه شویم؟

شما اثر موسیقی که به تازگی ساخته‌اید را برای این مسابقه ارسال می‌کنید و البته برای اینکه اثر شما داوری شود باید ۶۰ دلار آمریکا بپردازید. سپس اثر شما به گفته مسئولان این مسابقه داوری می‌شود. البته اگر دوست داشته باشید،‌ اثر شما در لایه‌های تخصصی‌تر داوری شود، باید ۳۰ دلار بیشتر پرداخت کنید؛ در نهایت اسم شما در وب‌سایت این رویداد ثبت می‌شود و شما از مدال طلا تا برنز برنده می‌شوید و یا اسمتان به عنوان برنده در سایت نوشته می‌شود.

«گلوبال موزیک اواردز» رویدادی است که به نوعی دو طرف ماجرا در آن خوشحال هستند. مدیران جشنواره پولی به جیب زده‌اند و آهنگساز شرکت‌کننده نیز برنده شده و حالا به زعم خودش رزومه بین‌المللی دارد.

درست است که مکانیزم دریافت وجه در فستیوال بزرگ مثل «گرمی» هم وجود دارد اما عملکرد «گرمی» به هیچ‌وجه با چنین سازمان‌های تجاری قابل مقایسه نیست.

چرا هنرمندان ایرانی «گلوبال موزیک اواردز» را دوست دارند؟

در واقع دلیل اصلی فراگیری چنین رویدادهایی بین هنرمندان ایرانی و علاقه وافرشان برای شرکت در فستیوال‌های پولی، جمع‌آوری مدارک بین‌المللی و در نهایت اقدام به مهاجرت است و از آنجایی که خیلی از هنرمندان ایرانی امکان حضور در رویدادهای جهانی را ندارند؛ چنین جشنواره‌ها و مسابقاتی می‌تواند به راحتی این خلا را پر کند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: گلوبال موزیک اواردز دفاع مقدس ملیکا شریفی نیا رضا صفایی پور اصغر فرهادي گلوبال موزیک اواردز بین المللی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۳۰۶۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نام بازیگر مرد مشهور فرانسوی در سیاهه متجاوزان سینما

آفتاب‌‌نیوز :

همه‌چیز از زمانی شروع شد که در اکتبر سال ۲۰۱۷ دو نشریه نیویورک‌تایمز و نیویورکر گزارش دادند که ده‌ها زن مورد سوءاستفاده جنسی یکی از غول‌های هالیوود یعنی هاروی واینستین قرار گرفته‌اند. از آنجا بود که دومینوی رسوایی مردانی که از قدرت و شهرت و ثروت‌شان برای تعرض یا تجاوز به زنان و بعد خفه کردن صدای اعتراض آن‌ها استفاده کرده بودند راه افتاد. زنانی که سال‌ها به سکوت واداشته شده بودند یا هرچه فریاد زده بودند، صدای‌شان به گوش کسی نرسیده بود، از شجاعت همدیگر نیرو می‌گرفتند و پا پیش می‌گذاشتند و زخم‌هایی را که بر جسم و روح‌شان وارد آمده بود آشکار می‌کردند.

بازیگران زن مشهوری، به رغم به خطر افتادن حرفه‌شان، به افشاگری علیه واینستین دست زدند. دیوار بلند ترس برای قربانیان فروخته ریخته بود و حالا ترس در چشمان متعرضان و متجاوزان دیده می‌شد. جنبش #من_هم (metoo#)، که پیش‌تر در سال ۲۰۰۶ در فضای مجازی برای اعتراض به فرهنگ تجاوز، تعرض و سوء‌استفاده جنسی راه افتاده بود، بعد از رسوایی واینستین، نیرویی تازه گرفت و زنان بسیاری را از اقصی نقاط دنیا زیر چتر خود متحد کرد. از امریکا تا اروپا، فاصله اقیانوس اطلس به چشم‌برهم‌زدنی طی شد و کابوس رسوایی به قاره سبز رسید.

در چند سال گذشته، برخی از کسانی که در صنعت سینما به تعرض یا تجاوز متهم شده بودند در دادگاه متهم یا تبرئه شدند. برخی دیگر پیش از دادگاه با شاکی/ شاکیان پرونده مصالحه کردند. برخی حرفه‌شان به آخر رسید و برخی دیگر هرگز زیر بار اتهامات نرفتند و خودشان را از این‌گونه انگ‌ها مبرا دانستند. هنوز خبر‌هایی از رسوایی‌های اخلاقی به صدر خبر‌ها می‌آید، مثل دیروز که خبر بازداشت ژرار دوپاردیو، بازیگر مشهور فرانسوی، نشان داد که این جنبش تا زمانی که فضای صنعت سینما به جای امنی تبدیل نشود، قصد بازایستادن ندارد.

جنگ‌های فرانسوی

دوپاردیو ۷۵ ساله که یکی از بازیگران مشهور فرانسه است، در ایستگاه پلیسی در منطقه چهاردهم پاریس به اتهام تجاوز به دو زن، یکی در سال ۲۰۲۱ و دیگری در سال ۲۰۱۴، مورد بازجویی قرار گرفت. این‌طور که ایسنا گزارش داده، دوپاردیو در سال ۲۰۲۰ به تجاوز جنسی به شارلوت آرنولد در سال ۲۰۱۸ متهم شد و در ادامه چندین زن دیگر علیه او افشاگری کردند و در نهایت به شهرت دوپاردیو ضربه خورد. در دسامبر گذشته نیز هلن داراس، هنرپیشه فرانسوی، نیز شکایتی را به پلیس ارائه کرد و مدعی شد که دوپاردیو در سال ۲۰۰۷ هنگام فیلمبرداری فیلم «دیسکو» به او تجاوز کرده است. فعالان فمینیست به شدت خواهان پیگیری این اتهامات بدون دخالت شهرت و قدرت دوپاردیو در روند افشای حقیقت هستند. از سوی دیگر، گروهی از هنرمندان از جمله کارلا برونی و شارلوت رمپلینگ از دوپاردیو در برابر این اتهامات دفاع کردند. در میان مدافعان دوپاردیو نام امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، هم که چندی پیش دوپاردیو را بازیگر بزرگی خوانده بود که مایه افتخار فرانسه است، دیده می‌شود.

دو پرونده قدیمی

هر وقت حرف تجاوز و تعرض و سوءاستفاده جنسی به میان می‌آید، نام‌های رومن پولانسکی، کارگردان لهستانی و وودی آلن، کارگردان و بازیگر امریکایی، مطرح می‌شود. پولانسکی سال‌ها پیش با دختری نوجوان و زیر سن قانونی در خانه جک نیکلسون، بازیگر افسانه‌ای، رابطه برقرار کرد و بعد از آن برای فرار از مجازات عملش از امریکا گریخت و سال‌هاست که از این کشور دور است و حتی در اروپا هم از پا گذاشتن به کشور‌هایی که احتمال می‌دهد او را به مقامات امریکایی تحویل دهند خودداری می‌کند. تجاوز به یک نوجوان چیزی نیست که رسانه‌ها به راحتی فراموش کنند و پولانسکی این را به خوبی می‌داند.

داستان وودی آلن هم بسیار طولانی است. میا فارو، بازیگر «بچه رزمری» و شریک زندگی آلن، در دهه ۱۹۹۰ او را به ارتباط با فرزندخوانده‌شان متهم کرد. به درستی مشخص نیست که این اتهام چقدر صحت داشت یا چقدر ناروا بود، اما چیزی که مشخص است این است که آلن با دخترخوانده‌اش ازدواج کرد و در تمام این سال‌ها که همیشه حرف اتهامات او به رسانه‌ها کشیده، با تمام قدرتش زیر بار پذیرش آن‌ها نرفته است. در این سال‌ها بعضی بازیگران زن فیلم‌های قبلی آلن مثل کیت وینسلت اعلام کردند که دیگر حاضر به همکاری با او نیستند. بعضی دیگر مثل ال فانینگ که در «یک روز بارانی در نیویورک» با آلن همکاری کرده، گفته این اتفاقات قبل از به دنیا آمدن او رخ داده و او نمی‌تواند به درستی در این باره قضاوت کند.

نام‌های بزرگ، ترس‌های بزرگ

نام‌هایی مثل کوین اسپیسی، داستین هافمن، سیلوستر استالون، استیون سیگال، ازرا میلر، تِنوچ هوئِرتا، جاناتان میجرز، کیسی افلک، جیمز فرانکو، بیل کازبی و لوئیز سی. کی. از جمله مشهورترین افرادی هستند که نام‌شان در سیاهه رسوایی‌های جنسی سال‌های اخیر ثبت شده. #من_هم (metoo#) شاید جلوی متجاوزان را نگیرد، اما کسی که می‌خواهد از حدش عدول کند می‌داند دیگر مثل گذشته در امنیت به سر نمی‌برد و باید بهای کاری را که می‌کند با از دست دادن کار و حرفه و خویشاوندان و اطرافیانش بدهد. زندگی یک متجاوز حالا دیگر بسیار شبیه فیلمی ترسناک است.

منبع: همشهری آنلاین